وضعیت مصرف مواد، اعتیاد و خدمات مربوطه در کارگران منطقه صنعتی عسلویه (میدان گاز پارس جنوبی) در سال ۱۳۸۶

مقدمه: با تراکم جمعیت کارگری در میدان گاز پارس جنوبی (عسلویه)، احتمال افزایش آسیب های اجتماعی، به ویژه اعتیاد نگرانی هایی را ایجاد کرده است. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت مصرف مواد و اعتیاد در کارگران منطقه و ارایه پیشنهادات عملی برای کنترل آن انجام گردید. روش کار: این مطالعه در سال 1386 و با مجموع 12 مباحثه متمرکز گروهی، 60 مصاحبه عمیق و 377 آزمایش ادرار از نظر مواد اپیوئیدی انجام شد. جمعیت مورد مطالعه را افراد کلیدی منطقه، کارگران و کارکنان گاز و پتروشیمی، مردم بومی، فروشندگان و مصرف کنندگان مواد تشکیل می دادند. یافته ها: تریاک به عنوان شایع ترین مواد مصرفی در کارگران منطقه ذکر شد. روش غالب مصرف در کمپ ها تدخین و خوراکی، و در محل کار خوراکی بوده است. بر اساس اطلاعات به دست آمده، شیوع مصرف مواد اپیوئیدی در کارگران را بین 15 تا 25% می توان برآورد نمود. عوامل عمده ذکر شده برای شیوع اعتیاد در کارگران عبارتند از: ساخت و ساز سریع و تراکم کارگران، کار طاقت فرسا در شرایط آب و هوایی نامطلوب، تراکم جمعیت و کاهش امکان کنترل محیط، دسترسی آسان به مواد، اعتیاد کارگران حین ورود، بی توجهی پیمانکاران به مصرف مواد توسط کارگران و کمبود خدمات پیشگیرانه و درمانی. شیوع و شدت اعتیاد در سال های 1382 تا 1384 که سرعت ساخت وساز در منطقه بیشتر بوده، افزایش یافته و از سال 1385 سرعت ساخت وساز و به دنبال آن جمعیت کارگران موقتی، کاهش یافته است و محیط قابلیت کنترل بیشتری پیدا کرده است. نتیجه گیری: در محیط های کارگری با توسعه سریع، سیاست گذاری و برنامه ریزی جامع برای کنترل ضرورت دارد و هزینه آن توسط سهم ناچیزی از سود تولیدات قابل پرداخت است.